Pochodzący z okolic Radomska duchowny był jedną z ważniejszych postaci archidiecezji częstochowskiej
Pochodzący z okolic Radomska duchowny był jedną z ważniejszych postaci archidiecezji częstochowskiej.
Urodził się 24 czerwca 1916 roku w Zapolicach, tam też skończył szkołę podstawową. Potem uczęszczał do gimnazjum Fabianiego w Radomsku, szkołę średnią skończył jednak w Sandomierzu, w Niższym Seminarium Duchownym.
W 1938 roku rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Częstochowskim w Krakowie. Kapłanem został jeszcze w czasie trwania II wojny światowej, w 1944 roku. W 1950 roku uzyskał doktorat z teologii.
Pracował jako wikariusz w parafii w Wieruszowie, później jako kapelan biskupa Zdzisława Golińskiego, a także jako sekretarz referatu duszpasterskiego kurii diecezjalnej i wicerektor Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie.
W 1956 roku otrzymał stanowisko ojca duchownego w Wyższym Seminarium Duchownym. W 1960 roku został mianowany (przez papieża Jana XXIII) biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej, a w 1964 biskupem diecezjalnym.
Brał udział w trzech sesjach soboru watykańskiego II. Z jego inicjatywy w Częstochowie zaczęto budować Wyższe Seminarium Duchowne. Bronił też swobodnego dostępu do Jasnej Góry, gdy w latach 80. XX wieku ówczesne władze Częstochowy chciały ograniczyć dostęp do klasztoru poprzez wybudowanie wąskiego przejścia podziemnego, mającego być jedynym wejściem tamże.
Gdy zostawał biskupem pomocniczym, obrał sobie wezwanie pasterskie - "Veritati et caritati" (z łac. "prawda i miłość"). Ogromny wpływ na jego działalność duszpasterską miał papież Jan Paweł II, który jeszcze jako biskup Karol Wojtyła towarzyszył mu w uroczystości nadania święceń biskupich. W liście pożegnalnym, już po śmierci biskupa Bareły, papież określił go mianem "swojego Przyjaciela" i "oddanego Współbrata".
Biskup Stefan Bareła zmarł, w wyniku choroby nowotworowej 12 lutego 1984 r. w Częstochowie.
Przed kościołem w Kodrębie, rodzinnej parafii biskupa, znajduje się jego pomnik.
