Takie same a jednak różne

O zimie, która niedawno nas nękała już nie pamiętamy. Cieszymy się wszechobecnie promieniującą zielenią i zapachem wiosny w powietrzu. Właśnie taka pogoda wprowadza nas w nastrój  Świąt Wielkanocnych.

Dla nas wszystkich przebiegną one bardzo różnie. Najbardziej religijni podsumują okres czterdziestodniowego postu, na nowo pobudzą swoja wiarę w trakcie trzydniowych misteriów. „Średnio zaawansowani”, oderwani od pracy, z radością przeżyją ten czas w gronie rodzinnym i z najmłodszymi udadzą się w sobotę na święcenie pokarmów aby podtrzymać dobrą tradycję. Trzecia grupa, jeszcze nie tak liczna w naszym kraju, będzie miała po prostu „długi weekend z racji czerwonych kartek w kalendarzu”.

Jednak niezależnie do jakiej grupy się zakwalifikujemy, bez wątpienia będzie to pewien event (ang. wydarzenie) dający choć trochę do myślenia.

Jak nas wszystkich na lekcjach religii uczono, Wielkanoc jest najważniejszym świętem świata chrześcijańskiego. Nawet wyznawcy innych religii, mimo iż niekoniecznie muszą się orientować w naszych tradycjach, wiedzą, iż nadszedł dla nas wyjątkowy czas.

I faktycznie tak jest. Idąc za słowami Św. Pawła „ Jeśli Jezus nie zmartwychwstałby, próżna byłaby nasza wiara.” Tak lubiane przez wszystkich Boże Narodzenie, cuda, znaki i cała trzyletnia działalność Pana Jezusa wraz z Apostołami nie miałaby sensu gdyby nie pusty grób.

Jak przebiegają Święta Wielkiej Nocy w kościele katolickim doskonale się wszyscy orientujemy. W tym artykule pozwolę sobie przedstawić kilka różnic pojawiających się między poszczególnymi wyznaniami.

W kościołach protestanckich, w szczególności Ewangelicko-Agsburskim i Ewangelicko-Reformowanym najważniejszym świętem jest Wielkanoc. Traktują ją jak oczywiste następstwo wydarzeń Narodzenia Pańskiego. W tym czasie najbardziej akcentuje się nabożeństwa Wielkiego Piątku, które nawet przyćmiewają uroczystości Wielkiej Niedzieli. Cała liturgia ma przypomnieć wiernym ofiarę czystą i bezinteresowną Zbawiciela za wszystkich ludzi. Ma za zadanie uświadomić, iż Pan Jezus nie umarł za niezidentyfikowaną masę ludzi na krzyżu lecz właśnie za mnie – pro me.

W Wielki Piątek w świecie protestanckim uzasadnia całą teologię zbawienia. Śmierć na krzyżu była największym aktem Odkupienia z niedoli grzechu. Dlatego żadne dobre uczynki, godne życie nie są w stanie zapewnić ludziom zbawienia, bo człowiek nigdy nie będzie w stanie zrekompensować zła wyczynionego za życia. Lecz tylko i wyłącznie wiara w wydarzenia na Golgocie, które przyniosły łaskę i usprawiedliwienie pozwoli na żywot wieczny.

W wielkopiątkowe misteria jest wpisany udział w Eucharystii oraz brak postu. Luteranie natomiast opierają swój jadłospis na białym mięsie. Wielką Sobotę również święcą pokarmy, jednak nie malują jajek. Praktyka ozdabiania jest utożsamiana z pogańskim i magicznymi procesami.

W kręgu kościołów wschodnich, rok kościelny osiąga swój najważniejszy punkt w czasie świąt wielkanocnych. Święto Paschy ma tak wielkie znaczenie, iż nie może być porównane do innych z racji na swoją doniosłość oraz dzieło zbawcze. Liturgia bizantyjska wyróżnia Wielkanoc określeniami „Święto świąt” oraz „Zwycięstwo zwycięstw”.

Według obyczajów kościoła bizantyjskiego w czasie Wielkiego Postu w dni powszednie nie odprawia się Eucharystii z wyjątkiem sobót, gdyż ma ona charakter radosno-dziękczynny. Jest ona zastąpiona specjalnym nabożeństwem w trakcie którego czyta się pisma św. Andrzeja z Krety.

Okres Wielkiego Postu skupia się bardziej na praktykach czysto ascetycznych niż na rozpamiętywaniu Męki i Śmierci Chrystusa.

W ikonografii dość niechętnie przedstawia się sam moment Zmartwychwstania. Jest to uzasadnione tym, iż nikt tego nie widział, więc jest to czas pewnej tajemnicy. Natomiast popularne są sceny zejścia do piekła gdzie Pan Jezus odnosi wielkie zwycięstwo nad Złym.

Jak widać, ile ludzi na świecie tyle pomysłów na przezywanie świąt. Najważniejsze jest to, iż wszyscy łączą się jednej wielkiej idei – miłości, która pokonała śmierć.