Cerkiew prawosławna przy ul. Piłsudskiego

Co wyznawcy prawosławia robili w naszym mieście na przełomie XIX i XX wieku? Tamten okres charakteryzował się dużym wzrostem gospodarczym Radomska. Napływali tu ludzie z kapitałem, zakładali fabryki, ściągali do naszej miejscowości również ludzie poszukujący pracy. Wytworzyła się więc mieszanka etniczna, wyznaniowa i kulturowa, w której nie brakowało katolików, ewangelików, prawosławnych oraz Żydów.

W ciągu kilkudziesięciu lat prawosławni posiadali oni aż trzy miejsca, w których się się modlili. Jednym z nich było pomieszczenie w piętrowym domu znajdującym się przy ulicy Piłsudskiego. Starsi mieszkańcy miasta wskazują na budynek znajdujący się niedaleko dawnego młyna na tejże ulicy.

W 1871 roku grupa osób wyznania prawosławnego wynajęła u kupca Bernarda Ferstera pomieszczenie, w którym urządzili cerkiew. Otrzymała ona wezwanie Św. Sergiusza Cudotwórcy z Radoneża. Proboszczem został Teodor Jermolenko, który mieszkał w innym budynku na ulicy Piłsudskiego, tzw. „popówce”.

W piśmie Powiatowego Zarządu Noworadomska adresowanej do burmistrza (który mógł dzięki temu formalnie wyrazić zgodę na funkcjonowanie cerkwi), zastrzeżono m.in., że nie wolno urządzać w wynajmowanym budynku imprez oraz że należy zamknąć bez możliwości otwierania drzwi prowadzące od pomieszczenia przeznaczonego na cerkiew do prywatnego mieszkania znajdującego się w tym samym budynku. W związku z tym pozwolono właścicielowi domu na wybudowanie schodów do mieszkania znajdującego się na piętrze, ale w ten sposób aby nie kolidowało ono z wejściem do nowo urządzonej cerkwi. Wszyscy mieszkańcy musieli wyrazić zgodę na funkcjonowanie cerkwi w budynku.

Warunki postawione w piśmie zostały spełnione i zaakceptowane przez wspólnotę prawosławną, dzięki czemu cerkiew mogła zostać urządzona. Funkcjonowała ona tam ponad 20 lat.

W 1893 roku znaleziono nowe pomieszczenie na potrzeby wyznawców prawosławia, znajdujące się przy ul. Bugaj. W dotychczasowym zaprzestano praktyk religijnych.