Trudności w leczeniu uzależnienia

Na taki radykalny krok i wielkie zmiany gotowa jest natomiast rodzina, która chce zrobić wszystko, by pomóc osobie uzależnionej. Z jednej strony ma dość problemów, z drugiej - widzi pogarszający się stan jej zdrowia. Na porzucenie nałogu alkoholik nie od razu jest gotowy – bardzo przeżywa perspektywę rozstania z nim. A to spowoduje, że nawet jeśli zgodzi się na terapię, będzie się z niej wycofywać, wybierze ucieczkę, jako jedyne wyjście z sytuacji, która nie dopuszcza rozstania z piciem. Co można wtedy zrobić?

- Przede wszystkim należy zaufać terapeucie, który pomoże zrobić kalkulację zysków i strat – tłumaczy dr n. med. Sławomir Wolniak, specjalista psychiatra, ordynator Kliniki Wolmed w Dubiu.

- Jego zadaniem jest pokazać, że to, co uzależniony uważa za zysk, czyli regulowanie uczuć, może osiągnąć w zdrowy sposób, bez wspierania się alkoholem. Terapeuta pomaga mu się z nim rozstać, pokazać krok po kroku, że życie może być inne – bez przykrych konsekwencji związanych z chorobą alkoholową – dodaje S. Wolniak.

Terapeuta rozumie pacjenta i wspiera go. Nie mówi, że wszystko jest złe. Jego zadaniem jest przekonanie osoby uzależnionej, że to ona sama najlepiej wie, czego doświadcza w wyniku picia. Drugi aspekt to pomoc w stopniowym rozstawaniu się z alkoholem. Jak zauważają terapeuci, sama motywacja, dzięki której pacjent pojawił się na terapii, jest sprawą drugorzędną. Najważniejsze, że zaczyna w niej uczestniczyć, ponieważ jest to moment, w którym zda sobie sprawę z tego, że jest osobą chorą. I dojdzie do tego wniosku w miejscu całkowicie dla niego bezpiecznym – w gabinecie terapeuty.

- Alkoholizm jest chorobą budzącą ogromny wstyd – kontynuuje dr Wolniak.

- Ludzie nie chcą być alkoholikami. Bardzo często zaprzeczają chorobie i tkwią w niej dzięki „pseudodyskom”, których doświadczają. Dlatego też jest im bardzo trudno wydostać się z tej matni. Zrobiony przez nich pierwszy krok – rozpoczęcie terapii – stanowi ogromny sukces dla pacjenta, nawet jeżeli został do niego przymuszony przez rodzinę. Jest to szansa na to, aby pokazać, że to, co się z nim dzieje, to choroba, w której może uzyskać pomoc – zauważa Sławomir Wolniak.

Uzależnieni od alkoholu pacjenci, którzy zgłaszają się na leczenie, bardzo często cierpią także z powodu innych chorób, będących wynikiem jego nadużywania. Istnieją też uzależnienia mieszane. A to oznacza jeszcze większe wyzwanie podczas realizacji procesu terapeutycznego. I dodatkową trudność. Trzeba rozstać się zarówno z alkoholem, jak i drugim uzależnieniem, którym mogą być np. narkotyki, czy też zakupoholizm.

Walka tylko z jednym nałogiem nie jest możliwa. Dla osoby uzależnionej jest to niezmiernie trudne, bo musi nauczyć się funkcjonowania w zupełnie inny sposób, stawiając sobie nowe schematy postępowania. Ponadto, proces terapeutyczny w takim przypadku będzie trwał o wiele dłużej.

- Terapia jest dość specyficzną formą pomagania drugiemu człowiekowi, opartą na zaufaniu i otwarciu się w zasadzie przed obcą osobą – wyjaśnia specjalista psychiatra.

- Gdy osoba uzależniona jest zamknięta w sobie, niezbyt skora do zwierzeń, zadaniem terapeuty jest wykazanie więcej cierpliwości i życzliwości oraz dostosowanie tempa pracy do pacjenta. W przypadku osoby o mniejszym progu zawstydzenia, z natury otwartej, mającej więcej odwagi, praca terapeutyczna przebiega o wiele sprawniej. Taka osoba z dystansem podchodzi do siebie i swojego uzależnienia. Doskonale wie, że to jest choroba, przez którą nie stała się gorszym człowiekiem – dodaje S. Wolniak.

Największą trudność dla terapeuty stanowi praca z osobami, które mają za sobą bardzo ciężkie, wręcz traumatyczne przeżycia. Bywa tak, że za uzależnieniem kryje się przemoc fizyczna, seksualna czy psychiczna – wówczas może się okazać, że alkoholizm jest ich konsekwencją. Taka terapia wymaga zastosowania odpowiednich technik, które mają doprowadzić do wydobycia pacjenta z traumy. Trwa też odpowiednio dłużej i jest trudniejsza.

Terapia pacjenta – przebywającego w ośrodku stacjonarnym – najczęściej trwa od 4 do 6 tygodni, w systemie ambulatoryjnym – od 6 miesięcy do roku. Po zakończeniu leczenia wskazany jest kontakt z terapeutą, który ukierunkuje działania pacjenta na radzenie sobie chociażby z głodem alkoholowym. Przez pierwsze pół roku po opuszczeniu kliniki kontakt z terapeutą powinien być regularny, co najmniej raz w tygodniu.

* Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.

Tekst powstał we współpracy z kliniką „Wolmed”.

Klinika „Wolmed”
Dubie 1A
97-420 Szczerców
www.wolmed.pl