Festiwal filmowy Watch Docs w Radomsku

Program:

7.05.2017 r. (niedziela), godz. 17.00 – 19.00, sala widowiskowa

Filmy poprzedzi prelekcja Anny Łoszakiewicz – psychologa, psychoterapeutki na temat roli kobiety we współczesnym społeczeństwie.

1. Trzy rozmowy o życiu/ Three Conversations on Life

2016 Polska reżyser: Julia Staniszewska / zdjęcia: Kacper Lisowski, Adam Palenta, Tomasz Wolski / montaż: Adriana F. Castellanos / produkcja: Studio Munka SFP, Kijora

Julia Staniszewska decyduje się zarejestrować trzy rozmowy ze swoją matką dotykające bardzo bolesnego tematu. Okazuje się, że te same pojęcia, takie jak zrozumienie, wsparcie i miłość, inaczej rozumie matka - lekarka i praktykująca katoliczka, a inaczej córka - agnostyczka, której dzieci przyszły na świat dzięki metodzie in vitro. Trudne pytania zadawane przez córkę wprowadzają niepokój w poukładanym przez dogmaty Kościoła świecie matki, a słowa matki nie mieszczą się w systemie wartości córki. Mimo upływu czasu między rozmowami i podejmowanych przez obie kobiety starań pozostaje między nimi wiele niezrozumienia i bólu. Dopiero pojawienie się wnuków wnosi do filmu radość i nadzieję na porozumienie i spokój. Nie tylko dla reżyserki i jej matki, ale także dla wielu matek i córek w Polsce.

2. Matonge/Matongé
2015 Belgia reżyser: Amadej Petan & Anatole Mandroyan & Elise Ooms & Luka Cvetko & Nuno Cristino Ribeiro / produkcja: Centre vidéo de Bruxelles

Klienci zakładu krawieckiego „Madame Chapeau” zwykli mówić o jego właścicielce, że to czarna kobieta o białym kolorze skóry. I rzeczywiście - choć jest ona ostatnią białą Belgijką prowadzącą butik w Galerii Ixelles w dzielnicy Matongé w Brukseli, jej umiejętności są doceniane zarówno przez Kongijczyków, jak i Kameruńczyków, którzy stanowią większość mieszkańców tej okolicy. Ixelles to miejsce, które poza Afrykańczykami odwiedzają właściwie jedynie Belgowie z nostalgią wspominający lata spędzone w Afryce i spragnieni egzotyzmu biali uczestnicy wycieczek autokarowych. Pomimo nieco anarchistycznej atmosfery panującej w galerii Madame Chapeau nigdy nie rozważała porzucenia swojego zakładu. Czuje się tu dobrze również ze względu na osobiste przeżycia związane z tym miejscem.

3. Ruchomy cel/ Moving Target

2016 Dania reżyser: Tanja Wol Sorensen / zdjęcia: Tanja Wol Sorensen / montaż: Christian Einshøj, Anne Berg Johannsen / produkcja: Bullitt

Film Ruby Alba Castaño Rodriguez całe życie poświęciła niesieniu pomocy cywilnym ofiarom kolumbijskiej wojny domowej. W pierwszych scenach filmu Tanji Wol Sørensen kobieta poprawia makijaż na tylnym siedzeniu masywnego SUVa. Przez moment kamera skupia się na kierującym auto ochroniarzu, pod którego udem możemy dostrzec schowany pistolet. Castaño Rodriguez doskonale zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństw wiążących się z działalnością obrońców praw człowieka w Kolumbii. W jej ramionach ginęli przyjaciele, a ona sama śmierci uniknęła tylko dzięki analogowemu radiu, które nosiła w torebce i w którym zatrzymał się pocisk. Bez względu na to, jaka będzie przyszłość porozumienia pokojowego z lewicowymi rebeliantami z FARC, odrzuconego 2 października w powszechnym referendum, praca Castaño Rodriguez będzie trwała jeszcze przez wiele lat. Szacuje się bowiem, że trwający od 1964 r. konflikt zbrojny kosztował życie ponad 260 tys. osób, a 8 mln zmusił do opuszczenia swoich domów.

8.05.2017 r. (poniedziałek) godz. 17.00 – 19.15, sala widowiskowa

#mojaucieczka/#myescape

2016 Niemcy reżyser: Elke Sasse / zdjęcia: x / montaż: Janine Dauterich / produkcja: Berlin Producers

W 2015 roku do Europy dotarła ogromna fala uchodźców. Wielu miało przy sobie telefony komórkowe i niektórzy przy ich pomocy udokumentowali swoją drogę. Elke Sasse dociera do takich właśnie osób i umieszcza w swoim filmie nagrania z ich ucieczek z Syrii, Afganistanu i Erytrei. Dzięki temu świadectwu możemy zobaczyć, jak wyglądała ich droga do Europy, z czym musieli się zmagać, jakie towarzyszyły im emocje, jak zorganizowane są ich nielegalne przeprawy przez granice we współpracy z przemytnikami. Szlaki ucieczek, które znaliśmy dotąd tylko z mediów, staną się realnymi obrazami, a zza statystyk wyłonią się konkretne twarze, także dziecięce. Historie te mogą pozwolić lepiej zrozumieć motywację, która stoi za podjęciem trudnej decyzji o ucieczce. W #My Escape widzimy historie tylko kilku osób, które szczęśliwie dotarły do Niemiec. Nigdy nie zobaczymy nagrań z telefonów tych, którzy mieli mniej szczęścia.

Przez mur/ Through the Wall

2016 USA reżyser: Tim Nackashi / zdjęcia: Tim Nackashi / montaż: Tim Nackashi, Tim Jieh / produkcja: Chelo Alvarez -Stehle, Tim Nackashi / www.timnackashi.com/through-the-wall/

„Przez mur” to historia meksykańskiej rodziny nielegalnych migrantów: Uriela deportowano do Meksyku, Abril z dwuletnim synkiem została w USA. Raz na jakiś czas spotykają się na granicy – rozdzieleni gęsto okratowanym murem, przez który z trudnością można przecisnąć palec. Jedno z takich spotkań, przywodzących na myśl wizytę w więzieniu, uchwycił w swoim filmie Tim Nackashi. Choć jego dokument trwa zaledwie kilka minut, emocjonalny przekaz na długo zostaje w pamięci.

Kwassa Kwassa/Kwassa Kwassa

2015 Dania, Wietnam reżyser: Tuan Andrew Nguyen & Superflex / zdjęcia: Ha Thuc Phu Nam / montaż: Tam Webster / produkcja: Superflex, Marrakech Biennale 6

Wyspa Mayotte, francuska kolonia na Oceanie Indyjskim, jak magnes przyciąga mieszkańców sąsiednich wysp, marzących o lepszym życiu. Kwassa Kwassa to miejscowa nazwa, jaką określa się małe, niestabilne łódki, którymi próbują pokonać kilkudziesięciokilometrowy dystans dzielący najbliższy ląd od „europejskiej” enklawy. Obserwujemy przy pracy ludzi mozolnie, krok po kroku budujących łódź, która zabierze ich wraz z ich marzeniami o nowym początku w niebezpieczną podróż.

9.05.2017 r. (wtorek) godz. 17.00 – 19.15, sala widowiskowa

Prelekcja Sebastiana Pierzchalskiego – maratończyka, triathlonisty, kolarza i biegacza po schodach na temat sportu.

Długi dystans/The Long Distance

2016 Niemcy reżyser: Daniel Andreas Sager / zdjęcia: Julia Hönemann, Daniel Andreas Sager, Carina Neubohn / montaż: Nadine Müller / produkcja: Filmakademie Baden-Württemberg, ZDF, Das kleine Fernsehspiel / thelongdistance.de/

Afrykańscy biegacze święcą triumfy w długodystansowych biegach na całym świecie. Niezależnie od tego, czy chodzi o maraton w Berlinie, Bostonie czy Seulu, na podium nieodmiennie stają reprezentanci Kenii bądź Etiopii. Daniel Sager w swoim pełnometrażowym debiucie przedstawia historię dwójki Kenijczyków: Eunice i Felixa, wypatrzonych przez niemieckiego menedżera w Afryce i sprowadzonych do Europy. Oboje zostawili w domu dzieci z rodzinami i są mocno zdeterminowani, by odnieść sukces i zarobić dużo pieniędzy. Początkowe zauroczenie Europą szybko zmienia się w rozczarowanie: mimo nie najgorszych występów, za sprawą wysokich kosztów życia i prowizji menedżera ich zarobki okazują się bliskie zeru. By spełnić oczekiwania rodzin i niemieckiego gospodarza, muszą brać udział w kolejnych biegach, ale ile mogą znieść organizmy nieprzyzwyczajone do tak dużych obciążeń? Daniel Sager unika sensacyjnego tonu, a wyczucie rytmu i przemyślany montaż sprawiają, że jego film przykuwa uwagę do ostatniego ujęcia. Udało mu się pokazać rzadko zauważaną stronę dzisiejszego sportu, której na próżno szukać w telewizyjnych relacjach, choć sposób, w jaki pokazuje zawody, poziomem realizacji nawet przekracza to, co znamy z TV.

Miejscy kowboje/Urban Cowboys

2016 Polska reżyser: Paweł Ziemilski / zdjęcia: Maciej Twardowski / montaż: Przemysław Chruścielewski / produkcja: Wajda Studio

Paweł Ziemilski zabiera nas na zieloną wyspę, kojarzącą się z dobrobytem i miejscem emigracji wielu Polaków. Ale już pierwsza scena filmu przynosi obraz Irlandii, którego mało kto mógłby się spodziewać. Widzimy kilkunastoletnich chłopców pędzących na koniach i wyścigowych bryczkach po ulicach przedmieść Dublina. Następnie towarzyszymy im w "polowaniu" na bezpańskie konie żyjące na pobliskich łąkach i poznajemy codzienność miejskich kowboi. Okazuje się, że konie to nie tylko zabawa i sposób na zabicie wolnego czasu, ale też ucieczka od narkotyków i trudnych wspomnień, nadzieja na lepsze życie. Światełko w tunelu szarej codzienności bez perspektyw na robotniczych przedmieściach dotkniętych ekonomicznym kryzysem.

10.05.2017 r. (środa) godz. 17.00 – 18.15, sala widowiskowa

Filmy poprzedzi prelekcja Anny Łoszakiewicz.

Ikona/Icon
2016 Polska reżyser: Wojciech Kasperski / zdjęcia: Łukasz Żal / montaż: Tymek Wiskirski / produkcja: Delta Film

„Ikona” przywodzi na myśl wiek XIX, nie tylko przez skojarzenia z klasyczną literaturą rosyjską, z której jakby żywcem wyjęta jest postać prowincjonalnego, syberyjskiego psychiatry, snującego rozważania o tym, gdzie mieszka dusza. Symboliczny wydaje się też budynek carskiego więzienia 180 km na północ od Irkucka, w którym dziś mieści się szpital. Pięciu lekarzy opiekuje się tu tysiącem pacjentów. Bardzo trudno stąd wyjść. W praktyce jest to niemożliwe, jeśli nie przyjedzie po kogoś rodzina. W szpitalu oprócz chorych psychicznie spotkamy więc także nikomu niepotrzebnych starszych i młodych ludzi, dziewczynki z domu dziecka, dla których zabrakło tam łóżek, byłych rezydentów poprawczaka. Ten – według słów reżysera – „społeczny śmietnik” nie jest więc tylko figurą wykluczenia, jak w wielu przecież filmach o psychiatrycznych instytucjach, ale jego dojmująco dosłowną rzeczywistością. Rejestrowaną jednak z wielką wrażliwością i empatią, w czym spora z pewnością zasługa świetnej pracy operatorskiej Łukasza Żala. Wojciech Kasperski nie zatrzymuje się na poziomie społecznym, interesuje go egzystencjalny wymiar doświadczeń ludzi, z którymi dzielimy przecież wszystko to, co naprawdę istotne.
Nominacja WATCH DOCS dla najlepszego filmu o tematyce praw człowieka na 56. Krakowskim Festiwalu Filmowym.

11.05.2017 r. (czwartek) godz. 17.00 – 18.15, sala widowiskowa

Film poprzedzi prelekcja ks. Szczepana Sowy z Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzałkowie na temat współczesnych egzorcyzmów.

Walka z szatanem/ The Battle with Satan
2015 Polska reżyser: Konrad Szołajski / zdjęcia: Michał Ślusarczyk / montaż: Paweł Kowalik / produkcja: HBO Europe, ZK Studio

Czy w dzisiejszych czasach można wypędzać złe duchy? Czy to domena książek o Harrym Potterze i RPG, czy otaczająca nas rzeczywistość? Egzorcyzmy nie są przesadnie popularne w Czechach, Holandii czy Francji, ale zostają jeszcze Polska, Włochy, Portugalia, Watykan... W Watykanie w 1998 roku papież Jan Paweł II przywrócił praktykę egzorcyzmów. Ten kierunek utrzymali także jego następcy. Warto w takim razie zastanowić się, czy wśród nas żyją opętani. A może zjawisko, które kojarzy nam się ze średniowiecznym zabobonem, zawsze towarzyszyło ludzkości i należy z nim nadal walczyć.... Rodzi się jednak wątpliwość, czy potrzebujący pomocy ludzie są w stanie ocenić, czy egzorcyzmy stanowią rzeczywistą odpowiedź na ich problemy. Reżyser, Konrad Szołajski, podjął próbę obserwacji tego zjawiska. Zdecydował się przez kilka lat towarzyszyć osobom, które wierzą, że są opętane i szukają pomocy u egzorcystów.

Głównym organizatorem Festiwalu jest Helsińska Fundacja Praw Człowieka oraz Społeczny Instytut Filmowy.