Pracownicy Muzeum Regionalnego w Radomsku na swoim Facebookowym profilu zaprezentowali ciekawy eksponat. Lokówkę zwaną żelazkiem do włosów, falownicą lub karbownicą z początku XX wieku.
W zbiorach Muzeum Regionalnego w Radomsku ten eksponat znajduje się od 1996 roku.
Z informacji dowiadujemy się, że podstawowa forma lokówki składała się z jednej rynienki i dopasowanego do niej pręta, Ze względu na budowę - podwójne rynienki oraz podwójne widełki do nawijania włosów, ten egzemplarz nazwać można lokówką podwójną. Za twórcę pierwowzoru lokówki, najbardziej zbliżonego do jej dzisiejszej formy uznaje się francuskiego fryzjera Marcela Grateau. Wynalazek wypróbowywał we własnym salonie fryzjerskim w Paryżu, by ostatecznie opatentować go w Ameryce w 1905 roku pod nazwiskiem Francois Marcel Woelffle.
Początkowo te urządzenia wykorzystywane były jedynie w salonach fryzjerskich, szybko jednak upowszechniły się w użytkowaniu w warunkach domowych. Ważne było dobranie odpowiedniej temperatury urządzenia. Lokówkę zazwyczaj podgrzewano na palniku gazowym lub spirytusowym, w warunkach domowych zwykle na kuchence gazowej lub węglowej.
Przed użyciem jej na włosach temperaturę sprawdzano na kawałku pergaminu lub bibuły. Zbyt słabo nagrzane urządzenie – nie zostawiało śladu na papierze, czyli nie odkształciłoby włosów, zbyt mocno nagrzane - paliło papier, mogło więc być zbyt gorące dla włosów. Popularność fryzura zwana „marcelowskie fale” swoje apogeum osiągnęła w latach 20 i 30 XX wieku, a lokówka gościła w garderobie niemal każdej pani.
Informacja: Muzeum Regionalne w Radomsku
