Wystawa poświęcona Annie Walentynowicz w muzeum

Ekspozycja w układzie chronologicznym przedstawia życie i działalność Anny Walentynowicz. Sejm RP przyjął uchwałę, która ustanowiła rok 2019 Rokiem Anny Walentynowicz. W ten sposób zaakcentowano ogromne zasługi Anny Walentynowicz jako działaczki Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża dla „utworzenia wielkiego ruchu” „Solidarności” oraz odzyskania przez Polskę niepodległości. Działaczka „Solidarności” zginęła w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 r. w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Anna Walentynowicz była więziona za swoją działalność solidarnościową w Zakładzie Karnym nr 1 przy ulicy Wybickiego podczas stanu wojennego od października 1982 do 30 marca 1983 r.

-  w 1970 r. Anna Walentynowicz brała udział w antykomunistycznych protestach robotniczych w Trójmieście i w strajku w Stoczni Gdańskiej, przygotowując m.in. posiłki dla strajkujących. W styczniu 1971 r. była już jednym z organizatorów kilkudniowego strajku w Stoczni Gdańskiej.

-  od 1978 r. działając w Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża, udostępniała mieszkanie jak punkt kontaktowy, redagowała i kolportowała niezależne pismo „Robotnik Wybrzeża” oraz współorganizowała obchody rocznic Grudnia 70, kultywując pamięć ofiar komunistycznego mordu na robotnikach.

- w sierpniu 1980 r. Anna Walentynowicz została zwolniona z pracy. Stało się to bezpośrednią przyczyną wybuchu 14 sierpnia strajku w Stoczni Gdańskiej. Pierwszym postulatem protestujących było przywrócenie jej do pracy.

- po wprowadzeniu stanu wojennego Anna Walentynowicz w grudniu 1981 r. była internowana i więziona. 18 grudnia 1981 r. trafiła do więzienia w Fordonie w Bydgoszczy. 10 stycznia 1982 r. przewieziona została do Ośrodka Odosobnienia dla Internowanych Kobiet w Gołdapi. Z internowania Walentynowicz zwolniono 23 lipca 1982 r., ale miesiąc później była ponownie aresztowana. Walentynowicz przetrzymywano w areszcie m.in. na warszawskim Mokotowie, skąd trafiła do zakładu w Grudziądzu. Tam odbył się proces 30 marca 1983 r. działaczka „Solidarność” została skazana na rok i trzy miesiące pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata.

- w grudniu 1983 r. została po raz kolejny zatrzymana przez SB. Przewieziono ją do Zakładu Karnego w Lublińcu. Z powodu pogarszającego się jej stanu zdrowia lekarze skierowali do sądu pismo z wnioskiem o uchylenie aresztu.  W Lublińcu Anna Walentynowicz spędziła jeszcze kilka miesięcy. Ostatecznie 6 kwietnia 1984 r. postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Katowicach datę procesu odroczono.

Po otwarciu ekspozycji odbył się wykład dr Izabeli Szumlas – Majzner pt. „Nie rewolwer i kosy, kecz kartka wyborcza i głosy” w 30. rocznicę historycznych wyborów parlamentarnych 4 i 18 czerwca 1989 r.  

Ekspozycja będzie czynna do końca sierpnia.