Nagrodę głowną, w wysokości 100 zł przyzanano Michałowi Jareckiemu za wiersz "Polska" na Turnieju Jednego Wiersza, który zorganizowano w Miejskim Domu Kultury 21 marca.
Nagrodę główna, w wysokości 100 zł przyznano Michałowi Jareckiemu za wiersz "Polska" w Turnieju Jednego Wiersza, który zorganizowano w Miejskim Domu Kultury 21 marca. Turniej to część Światowego Dnia Poezji.
Każdy z uczestników otrzymał tomik Edyty Wysockiej, która jest ubiegłoroczną laureatką IV edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Janusza Różewicza, organizowanego przez Miasto Radomsko i Miejski Dom Kultury w Radomsku. Podczas Turnieju ogłoszono V edycję konkursu, ściśle związanego z Różewicz Open Festiwal, festiwalem poświęconym życiu i twórczości Braci Różewiczów: Janusza, Stanisława i Tadeusza.
Magdalena Kulka i Marta Renik z Działu Upowszechniania Filmu i Organizacji Imprez MDK Radomsko zaprezentowały przybyłym na Turniej poetom kilka wierszy Edyty Wysockiej. Poetyckie spotkanie uświetniła także swoim występem Natalia Stolarska - wokalistka ze Studia Wokalnego działającego w Miejskim Domu Kultury w Radomsku.
Uczestników Turnieju oceniało jury w składzie: Elżbieta Stępień (radomszczańska poetka, autorka m.in. tomiku „Okno z widokiem na duszę”), Aneta Owczarek (polonistka z Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Radomsku) i Marcin Firek (absolwent Państwowego Studium Animatorów Kultury i Bibliotekarzy we Wrocławiu). Nagrodzony wiersz poniżej.
Polska - Michał Jarecki
Białym wzniesiona ptakiem
Szkwału krzykiem spada w dół
W geometrii listowia się oczom przymila jak łania
Wytryśnięta w przyszłość gwiazda
Sypia z nami nietrwale
Oddalona o dystans woli
Jest z nas, przez nas i dla nas
Czasem popłakuje srebrnie w odwrócone niebo
Polskich minut
Wydęta dumą i pokorą piękna
Codziennie z nami przeżuwa świtania
Wyrósł na jej twarzy wielu mogił kwiat
I napotkał zapomnienie narodów
Zaczerpnijmy mocy z wawelskich kamieni
Nasza niedokończona siła musi wzrastać
Dwa wulkany szepczą blisko ...
Wyskrobują tkankę tożsamości
Gospodarczy neokolonializm wzrasta z uśmiechem jak grzech
W tak głębokiej ciszy
W tak głębokiej ciszy
Tańczymy znów z manekinami