Jak radzić sobie z depresją? NFZ podpowiada

Depresja to groźna choroba. Utrudnia funkcjonowanie w wielu sferach życia, takich jak praca czy relacje z innymi ludźmi. Jest też źródłem ogromnego cierpienia. Jeśli chcesz wesprzeć osobę chorą na depresję, zastosuj kilka wskazówek.

8 wskazówek

1. Nie bądź zbyt szybki, nie przytłaczaj chorego rozpędem i rozmachem swego działania.
2. Nie rób za chorego wszystkiego, pozostaw margines dla jego aktywności.
3. Nie uszczęśliwiaj na siłę. Uzgadniaj z chorym zakres i kierunek pomocy.
4. Spróbuj zachęcić chorego do ćwiczeń fizycznych – ale nie na siłę. Najpierw wystarczy coś małego, np. 5-minutowy spacer, a wraz z poprawą samopoczucia można zwiększać czas i intensywność ruchu.
5. Bądź wytrwały. Wielokrotnie powtarzaj, że będzie dobrze, że z depresji można się wyleczyć – i nie trać przy tym cierpliwości.
6. Unikaj łatwego pocieszania i komunałów. Nie mów np. „Przesadzasz”, „Ogarnij się”, „Rusz się”, „Mnie też nie jest łatwo”. To bardzo zraża osoby chore i sprawia, że czują się jeszcze bardziej niezrozumiane i samotne.
7. Nie podważaj autorytetu lekarza. Ważne, aby pacjent mu wierzył.
8. Jeśli osoba chora będzie mówić o samobójstwie, informuj o tym lekarza i inne bliskie osoby, nawet jeśli poprosiła Cię o zachowanie tajemnicy.

Czytaj też: JAK RADZIĆ SOBIE Z DEPRESJĄ - PORADNIK

Przechorowanie COVID-19 i wiążąca się z tym izolacja, ale i sama kwarantanna – to czynniki ryzyka wystąpienia zaburzenia depresyjnego. Dlatego warto wówczas obserwować siebie i swoich bliskich ze szczególną troską i uwagą.

Depresja poporodowa

Depresja poporodowa jest reakcją kobiety narodziny dziecka. Jest to poważne zaburzenie psychiczne, które w negatywny sposób wpływa na życie i funkcjonowanie kobiety po porodzie. Depresja poporodowa pojawia się zwykle do 4 tygodnia po urodzeniu dziecka. Jej nasilenie jest zazwyczaj umiarkowane, bądź ciężkie. Trwa średnio od 3 do 9 miesięcy. Jeśli nie jest leczona, objawy mogą utrzymywać się nawet rok po porodzie. Istotą leczenia depresji poporodowej jest zapobieganie tzw. psychozie poporodowej, która jest bezpośrednim zagrożeniem dla życia dziecka i matki.

Przyczyny depresji poporodowej

Na rozwój depresji poporodowej wpływają liczne czynniki, które wspólnie oddziałując na kobietę, zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych. Jednym z czynników jest stres, trudne wydarzenie życiowe, brak wsparcia, trudna relacja z partnerem, stresujące wydarzenia w ostatnim czasie, trauma psychiczna. Drugim natomiast fakt, że po porodzie dochodzi do spadku estrogenu oraz zmian w układzie podwzgórze – przysadka mózgowa, podczas których w mózgu kobiety dochodzi do nieadekwatnego pobudzania i hamowania neuronalnego. Zmiany emocjonalne wraz z zaburzeniami hormonalnymi  wywołują zaburzenia mechanizmu regulacji, które w następstwie mogą prowadzić do rozwoju depresji poporodowej.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia depresji poporodowej – warto odpowiednio przygotować się do narodzin dziecka – uczestniczyć w zajęciach szkoły rodzenia, zbierać informacje, dzięki którym łatwiej będzie odnaleźć się w roli rodzica. Warto również rozmawiać z partnerem i rodziną o swoich obawach wynikających z macierzyństwa, próbować wyobrażać sobie siebie w roli rodzica, zanim dziecko pojawi się na świecie. Ponadto, należy zadbać o:

• odpoczynek (w pierwszych miesiącach życia noworodek/ niemowlę potrzebuje kilkunastu godzin snu w ciągu doby, warto zatem wykorzystać ten czas na sen, czy po prostu chwile dla siebie);
• wysiłek fizyczny, który jest najlepszym środkiem antydepresyjnym (nawet niewielkie delikatne ćwiczenia poprawiają samopoczucie);
• odpowiedni sposób odżywiania.

Standardem na oddziałach patologii ciąży jest wsparcie psychologiczne.